Μετρό και Στάθμευση

Ασφάλεια - Δημοτική Ισοπολιτεία Ιλίου

Κοινωνική Πρόνοια - Δημοτική Ισοπολιτεία Ιλίου

To Πάρκο Τρίτση Εκπέμπει SOS

Δημοτική Ανακύκλωση

Σερφάροντας στο διαδίκτυο βρήκα ένα άρθρο απο άλλο ιστολόγιο που καυτηρίαζε την "πολιτική ανακύκλωση", έγραφε οτι:

"...
Η ανακύκλωση είναι ένα σύνηθες φαινόμενο στην πολιτική είτε πρόκειται για την Τοπική Αυτοδιοίκηση είτε πρόκειται για την Κεντρική Πολιτική Σκηνή.

Σύμφωνα με το εγκυκλοπαιδικό λεξικό της "Πάπυρος  Λαρούς" η ανακύκλωση ορίζεται ως η δραστηριότητα κατά την οποίαν ένα προϊόν επαναχρησιμοποιείται ή επανεισάγεται στην παραγωγική διαδικασία από την οποία προήλθε.

Κατ΄επέκταση η ανακύκλωση στην πολιτική είναι η κατ΄εξακολούθηση εμφάνιση ή επανεμφάνιση κατά διαστήματα των ιδίων προσώπων (προϊόντων).

http://vatopedinos-tatoi.blogspot.com/2010/10/blog-post_11.html 
..."

Όσο θετικά αποτελέσματα έχει για το περιβάλλον, τόσο ζημιογόνος είναι για την τοπική αυτοδιοίκηση. Όσες φορές και αν περάσει απο την διαδικασία της ανακύκλωσης ο συνδυασμός της Δημοκρατικής Συνεργασίας, τα ίδια πρόσωπα θα εμφανίσει, τις ίδιες ίδέες, τις ίδιες νοοτροπίες, το ίδιο κατεστημένο. 

Δυστυχώς όταν ανακυκλώνεις χαρτί για παράδειγμα, ξέρεις εκ των προτέρων το αποτέλεσμα, πάλι χαρτί θα πάρεις και μάλιστα υποδιαίστερης ποιότητας απο το αρχικό.

Για περίπου 40 χρόνια ανακυκλώνουμε το ίδιο προϊόν στο Ίλιον, δεν είναι πλέον υγειές για τον τόπο μας. Η πόλη είναι ζωντανός οργανισμός, φύεται και έχει ανάγκη απο ανανέωση, γι'αυτό πρέπει να αλλάξουμε, διότι αξίζουμε περισσότερα.

Μαίρη Βαλκανά - Υποψήφια Δημοτικός Σύμβουλος Παιανίας - Νίκη - Ενωμένοι Μπορούμε

Η Μαίρη Βαλκανά #MaryValkana# είναι κάτοικος Γλυκών Νερών από το 1981. Είναι αποφοίτος του τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Έως το 2006 εργάστηκε σε Φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης και παράλληλα ως εκπαιδευτής φιλόλογος στο μεταβατικό σχολείο της Στροφής (ΚΕΘΕΑ) σε πρώην χρήστες ναρκωτικών στο πλαίσιο απεξάρτησης και επανένταξης τους.

Από το 2006, μέσω διαγωνισμού ΑΣΕΠ, υπηρετεί δημόσιο σχολείο. Παράλληλα έχει προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες της στο κοινωνικό φροντιστήριο στο Φούρεσι και έχει πιστοποιηθεί στο Β επίπεδο «Τεχνολογία της πληροφορίας στην εκπαίδευση». Γνωρίζει Αγγλικά, Γερμανικά και Ιταλικά.
Είναι παντρεμένη και μητέρα δίδυμων αγοριών (16 μηνών). 

Στηρίζει τον υποψήφιο Δήμαρχο Παιανίας Σταύρο Γ. Θανάση (Ντούλιο) γιατί σε αυτή την κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση θα αναμετρηθούν άνθρωποι που θα αναλάβουν να κάνουν έργο μετά την εκλογή τους. Ο Σταύρος με συνεχή παρουσία στα δημοτικά δρώμενα έχει αποδείξει ότι και θέλει αλλά και μπορεί να υπηρετήσει με ευθύνη και συνέπεια τα συμφέροντα του Δήμου Παιανίας! Μαίρη κάλη επιτυχία!

Γιώργος Βαλκανάς: Είσαι υποψήφιος; Είμαι ψηφοφόρος. Απάντησε

Ποιοι είναι οι υποψήφιοι σύμβουλοι; Τι έκαναν τα προηγούμενα χρόνια; Ποιες οι προτάσεις τους; Για ποιους λόγους θέλουν να τους εμπιστευθούμε;

Το Σκονάκι δίνει βήμα λόγου αλλά και λογοδοσίας σε υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους. Για να ξέρετε εσείς και φυσικά να ξέρουν και εκείνοι… τι έκρυβε και γιατί η κάλπη την επομένη των εκλογών.

Απαντά  ο κ. Γιώργος Βαλκανάς, Ιδιωτικός Υπάλληλος,

Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με τον Συνδυασμό «Αγαπώ Ζωγράφου»

 

Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τα δημοτικά δρώμενα;

Αποφάσισα να ασχοληθώ με τα δημοτικά δρώμενα επειδή πάντα πίστευα πως η τοπική αυτοδιοίκηση δεν έχει ούτε χρώμα ούτε κομματικό χαρακτήρα. Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι και πρέπει να χαρακτηρίζεται από την τεχνογνωσία, την θέληση, την απεξάρτηση από κομματικούς μηχανισμούς και αγκυλώσεις. Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι η αγάπη για τον τόπο, η Αγάπη μου για την πόλη που ζουν και μεγαλώνουν τα παιδιά μου.

Ο υποψήφιος δήμαρχος (Κωστής Παπαναστασόπουλος) διάλεξε εσάς ή εσείς τον υποψήφιο δήμαρχο;

Εγώ τον επέλεξα! Είδα σε έναν νέο άνθρωπο, δίψα, θέληση, πείσμα, γνώση, ειλικρίνεια και όρεξη να δουλέψει για την πόλη μας. Είδα στον Κωστή Παπαναστασόπουλο ΟΛΑ εκείνα που μία ζωή πίστευα πως πρέπει να έχει κάποιος για να ηγηθεί μίας τέτοιας προσπάθειας.

 

Ποιο μήνυμα απευθύνεται στους πολίτες του Ζωγράφου;

Οι πολίτες του Ζωγράφου έχουν / έχουμε κουραστεί να ακούμε λόγια και υποσχέσεις. Εδώ και πέντε χρόνια είμαστε στο δρόμο. Εκεί που όλοι μας αντιμετωπίζουμε τα καθημερινά προβλήματα της πόλης μας, της γειτονιάς μας. Στις ανάγκες και στα προβλήματα της πόλης μας ΔΕΝ χωρούν κομματικές γραμμές και χρίσματα. Στην τοπική αυτοδιοίκηση δεν πρέπει να υπάρχουν πολιτικά αδιέξοδα και πόλωση. Με την τεχνογνωσία και την όρεξη των μελών του “Αγαπώ Ζωγράφου” μία φιλική, καθαρή και προσβάσιμη πόλη είναι το μόνο αδιέξοδο που μπορεί να υπάρξει. Θέλουμε μία “έξυπνη” πόλη με νέες δομές και τεχνολογίες, αλλά και μία “έξυπνη” πόλη που θα εκμεταλλευτεί στο έπακρο όλα τα Ευρωπαϊκά κονδύλια για την πραγμάτωση τους, κάτι που δεν γίνεται μέχρι σήμερα.

 

 

 

Γρηγόρης Βαλκανάς - Ο πρώτος Έλληνας Καμικάζι

Γρηγόρης Βαλκανάς του Πάνου (1916 - 1940)

Την ιστορία της 23ης μοίρας με έδρα την Λάρισα ελάμπρυνε με το Ηρωϊκό θάνατο του ο Σμηνίας (Ιπτ.) Γρηγόρης Βαλκανάς που γεννήθηκε το 1916 στους Χράνους Αρκαδίας, τον Αυγουστό του 1936 κατατάχτηκε στην Σχολή Αεροπορίας (Τμήμα Υπαξιωματικών) και αποφοίτησε τον Σεπτέμβριο του 1938 με βαθμό Σμηνία και ειδικότητα Χειριστή.

  Στις 18 Νοεμβρίου 1940, κατά την εκτέλεση διατεταγμένης αποστολής περιπολιας με Α/Φ P.Z.L P24G της Μοίρας Διώξεως, ενεπλάκη σε αερομαχία με Ιταλικά καταδιωκτικά Διώξεως στην περιοχή Ιβάν Αλβανίας, Β.Α της Κορυτσάς. Ο Γρηγόρης Βαλκανάς έχοντας εξαντλήσει τα πυρομαχικά του χωρίς αποτέλεσμα εμβόλισε το Ιταλικό καταδιωκτικό πάνω απο το όρος Μοραβές, με μοιραία αποτελέσματα για σκάφη και χειριστές.

  Ο ήρωας Σμηνίας Γρηγόρης Βαλκανάς (και όχι μόνο αυτός), ο Έλληνας πρόγονος των Καμικάζι, αυτός φρουρώντας τις εναέριες Θερμοπύλες θυσίασε ότι πολυτιμότερο είχε, την ζωή του, για να κρατήσει ελεύθερους μαζί με τους συμπολεμιστές του τους Ελληνικούς ουρανούς, παραμένει άγνωστος μαζί με το ανεπανάληπτο μέχρι σήμερα κατόρθωμα του.

  Σήμερα που τα πάντα έχουν ισοπεδωθεί και οι ηθικές αξίες είναι είδος προς εξαφάνιση, από καιρό είς καιρό είναι αναγκαία η επίκληση "Ηρώων" όπως του Γρηγόριου Βαλκανά από το Πάνθεων των Ηρώων της Πολεμικής Αεροπορίας για παραδειγματισμό των νέων μας.

Γιώργος Βαλκανάς - Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος ''Αγαπώ Ζωγράφου''

Ονομάζομαι Γιώργος Βαλκανάς, είμαι 47 χρονών, είμαι Ιδιωτικός Υπάλληλος με Σπουδές στο Marketing και στην Ιστορία της Τέχνης, πατέρας 2 τέκνων, ενός αγοριού και ενός κοριτσιού. Γεννήθηκα στο Τορόντο του Καναδά από γονείς μετανάστες και στα εφηβικά μου χρόνια ήρθαμε στην Ελλάδα. Ζω στην πόλη του Ζωγράφου τα τελευταία 20 χρόνια. Κατάγομαι από την πλευρά του πατέρα μου από την Σπάρτη και από την πλευρά της μητέρας μου από την Βέροια.

Αποφάσισα πριν 5 χρόνια, μαζί με νέους ανθρώπους, να ξεκινήσουμε την δράση μας και την δημιουργία του Αγαπώ Ζωγράφου. Τα καθημερινά προβλήματα της πόλης μας, της πόλης που ζω και μεγαλώνω τα παιδιά μου, είναι αυτά που με απασχολούν. Η έλλειψη ελεύθερων χώρων άθλησης, τα τεράστια προβλήματα καθαριότητας και φωτισμού, η ανασφάλεια όλων μας, για εμάς τους ίδιους αλλά και τα παιδιά μας, η ανύπαρκτη προσβασιμότητα σε δημόσιες υπηρεσίες και κτήρια, ΔΕΝ θα μπορούσαν να με αφήσουν αμέτοχο…

Θεμέλιοι λίθοι του Αγαπώ Ζωγράφου είναι οι αρχές απόστασης από κομματικές αγκυλώσεις, από χρίσματα, αλλά και από ‘’χρηματοδότες’’ και υποχρεώσεις. Με αυτά αλλά και με κινητήριους μοχλούς τη θέληση μας, τη δίψα μας, αλλά και το πείσμα μας για έργο και εθελοντισμό, κινούμαστε καθημερινά αυτά τα 5 χρόνια στις γειτονιές και δρόμους του Ζωγράφου. Προσπαθούμε με την τεχνογνωσία των μελών του Αγαπώ Ζωγράφου, για μία καλύτερη πόλη, μία πιο ‘’έξυπνη’’ πόλη, μια πόλη που θα εκμεταλλευτεί στο έπακρο τους αναπτυξιακούς πόρους. Μία πόλη με μέλλον!

Αφήνοντας πίσω το παλιό, τους δεινοσαύρους της τοπικής πολιτικής σκηνής, με επικεφαλή των Κωστή Παπαναστασόπουλο, ζητάω και ζητάμε την υποστήριξη σας για ένα καλύτερο αύριο και μια καλύτερη πόλη.

Δημοτική Ισοπολιτεία Ιλίου - Αξίζουμε Περισσότερα

Survival of the Richest - Douglas Rushkoff

The wealthy are plotting to leave us behind.

Last year, I got invited to a super-deluxe private resort to deliver a keynote speech to what I assumed would be a hundred or so investment bankers. It was by far the largest fee I had ever been offered for a talk — about half my annual professor’s salary — all to deliver some insight on the subject of “the future of technology.”

I’ve never liked talking about the future. The Q&A sessions always end up more like parlor games, where I’m asked to opine on the latest technology buzzwords as if they were ticker symbols for potential investments: blockchain, 3D printing, CRISPR. The audiences are rarely interested in learning about these technologies or their potential impacts beyond the binary choice of whether or not to invest in them. But money talks, so I took the gig.

France’s class wars - Le Monde diplomatique

France’s class wars 

 

The working class was supposed to have been edged out of active politics, but instead France’s elites have been frightened into making concessions by this winter’s uprising of the yellow vests. Its continuing popularity suggests that it is recasting French politics.

France’s elites have not felt such fear in half a century, and it’s not the usual fear of losing an election, failing to ‘reform’ or seeing their shares slide on the stock market, but fear of insurrection, revolt, and loss of power. The street protests on 1 December 2018 caused some to feel a sudden chill. As BFM TV’s star news anchor Ruth Elkrief shuddered: ‘The most urgent thing is for people to go home.’ The channel was showing footage of yellow vest protesters determined to claim a better life for themselves.

A few days later, a journalist from the pro-business daily L’Opinion revealed on TV that ‘all the big industrial groups are going to give out bonuses, because they were really scared for a time that their heads would end up on stakes. So after that terrible Saturday when all the damage was done [1 December], the big firms called Geoffroy Roux de Bézieux, the head of Medef [France’s largest employers’ federation], and told him to “drop everything! Drop it all, or else...” They felt physically threatened.’